Requiem Giuseppe Verdi

Przyznaję się bez bicia. Mam słabość do Requiem Giuseppe Verdiego. Wiem, wiem. Kultowe dzieło. Arcydzieło. Wszyscy się zachwycają. A ja... Ja po prostu lubię sobie posłuchać, jak Sąd Ostateczny brzmi operowo. Bo umówmy się, trochę tak jest.

Opera w Kościele?

I to właśnie jest mój mały sekret. Uważam, że Requiem to tak naprawdę trochę przebrana opera. Słychać to! Te dramatyczne chóry! Te arie sopranowe, które mogłyby równie dobrze opowiadać o miłości i zdradzie, a nie o pokucie i zbawieniu! Nie zrozumcie mnie źle, kocham operę. I kocham też... niektóre części Kościoła Katolickiego. Ale łączenie jednego z drugim w tak widowiskowy sposób? No cóż, Verdi miał fantazję!

Może to herezja, ale słuchając Dies Irae wyobrażam sobie nie płomienie piekielne, a... scenę bitewną z Aidy. Czy to ze mną coś nie tak?

Tuba Mirum, czyli Trąba Straszna

Tuba Mirum? Bardzo proszę. Brzmi jak wezwanie do rewolucji, a nie do modlitwy. I to jest świetne! Gdyby Sąd Ostateczny rzeczywiście tak brzmiał, to w kolejce do nieba ustawiłbym się natychmiast. Nawet jeśli miałoby to oznaczać stania w kolejce za tym wrednym sąsiadem z parteru.

A tak serio, to muszę przyznać, że to genialne. Verdi wziął tekst liturgiczny i zamienił go w prawdziwy blockbuster. Wzrusza, przeraża, zachwyca. Ma wszystko, co dobra opera powinna mieć.

Oczywiście, pewnie zaraz ktoś powie, że to bluźnierstwo i powinnam pójść za to do piekła. Ale wiecie co? Jeśli w piekle grają Requiem Verdiego, to może tam wcale nie jest tak źle.

Zresztą, posłuchajcie sami. Zamknijcie oczy. Wyobraźcie sobie operową scenę. I powiedzcie mi, że nie słyszycie tam Traviaty albo Rigoletta. No dobra, może nie dosłownie. Ale duch opery tam jest! I to ducha kocham.

Dla mnie Requiem to dowód na to, że Verdi był po prostu geniuszem, który potrafił połączyć święte z profanum w sposób absolutnie bezbłędny. A jeśli przy okazji stworzył najbardziej dramatyczny pogrzeb wszech czasów, to tym lepiej!

Wiem, że pewnie wielu ortodoksyjnych melomanów teraz patrzy na mnie spode łba. W porządku. Ja idę sobie jeszcze raz posłuchać Lacrimosa. Tylko tym razem wyobrażę sobie, że to aria Violetty z Traviaty. Wiem, jestem beznadziejna. Ale cóż, każdy ma swoje małe grzeszki. A moim jest uwielbienie dla operowego Requiem Verdiego.

Może i Requiem Verdiego to opera przebrana za mszę żałobną. Ale czy to naprawdę ma znaczenie, skoro jest tak piękne?