Kamienie Na Szaniec Akcje Sabotażowe

Dobra, przyznaję się. Mam pewną… opinię. Taką, wiecie, kontrowersyjną. Dotyczy Kamieni na Szaniec i ich akcji sabotażowych. No i co?

Sabotaż – hobby dla odważnych?

Wszyscy pamiętamy te historie. Farba na pomnikach, gazowanie kin, wywieszanie flag. Czyny pełne brawury, prawda? Ale czy naprawdę tak bardzo heroiczne, jak nam to wmawiano na lekcjach historii?

Nie zrozumcie mnie źle! Szanuję intencje. Chęć walki z okupantem, podtrzymywanie ducha narodu – chapeau bas! Ale… czy te akcje naprawdę były tak skuteczne? Czy Niemcy naprawdę się bali tych malowanych kotwic? Osobiście mam co do tego pewne wątpliwości.

Małe złośliwości kontra wielka machina

Wyobraźmy sobie: Niemiec siedzi sobie w kinie, ogląda propagandowy filmik, nagle… smród! Ktoś wrzucił gaz. Czy ten Niemiec, wracając do domu, myśli sobie: "Ojej, muszę zgłosić dowództwu, że Polacy prowadzą przeciwko nam wojnę chemiczną!"? Raczej pomyśli: "Cholera, znowu ktoś śmierdział w kinie. Trzeba częściej wietrzyć sale."

No dobra, gazowanie kin to jednak coś. A pomniki? Pomalowany pomnik. Niemiec go widzi, parska śmiechem i dzwoni po sprzątaczy. Koszt dla Niemców? Parę złotych na benzynę do myjki ciśnieniowej. Straty dla Polaków? Ryzyko złapania i… wiadomo.

Może i była to forma oporu. Symbol. Ale czy ten symbol był wart ryzyka?

Czy to naprawdę było "to"?

Rozumiem, że w tamtych czasach każda forma oporu była ważna. I nie chcę umniejszać znaczenia Kamieni na Szaniec jako symbolu patriotyzmu. Ale szczerze? Z punktu widzenia czysto strategicznego, te akcje sabotażowe wyglądały trochę… amatorsko. Trochę jak próba użądlenia słonia przez komara. Słoń nawet nie zauważy.

I wiem, że zaraz ktoś mi zarzuci brak patriotyzmu i romantyzowanie wojny. Ale spójrzmy prawdzie w oczy: czy nie lepiej byłoby skupić się na działaniach, które realnie mogłyby zaszkodzić Niemcom? Działania dywersyjne na kolei, wykradanie informacji, wspieranie ruchu oporu – to miało sens. A malowanie pomników… no, cóż.

Może i jestem cynikiem. Może i patrzę na to zbyt pragmatycznie. Ale czasem mam wrażenie, że Kamienie na Szaniec to trochę taka idealizowana wersja historii, gdzie nastolatkowie walczą z nazistami za pomocą farby i gazu. A prawda, jak zwykle, jest bardziej skomplikowana.

I zanim ktoś rzuci się na mnie z widłami, powtórzę: szanuję intencje. Ale czy skuteczne to było? Mam pewne wątpliwości. Takie moje unpopular opinion. Możecie się nie zgadzać. Ale przynajmniej daliście mi się wyszumieć. Dziękuję. Koniec kropka.

A teraz idę pomalować swój samochód na różowo. Też sabotaż. Tylko na własną kieszeń. Bądźmy szaleni!