Ale To Ciekawe Karty Pracy Klasa 3 Ma

Słuchajcie no, mam coś na sumieniu. Coś, co pewnie wywoła burzę. Przyznaję się bez bicia: lubię te Ale To Ciekawe Karty Pracy Klasa 3 Ma. Tak, wiem, wiem. To straszne. Powinnam krzywić się z obrzydzeniem, prawda?

Ale... no nie mogę. Po prostu nie mogę. To tak jak z brukselką. Wszyscy udają, że jej nienawidzą, a potajemnie podjadają z talerza, gdy nikt nie patrzy. No dobra, brukselki może nie, ale z kartami pracy jest podobnie.

Karty Pracy: Grzech czy przyjemność?

Pamiętam, jak to się zaczęło. Moja córka, Zosia, wróciła ze szkoły z nowym zestawem Ale To Ciekawe. Z początku byłam sceptyczna. "Kolejne zadania, które spędzą nam sen z powiek" - pomyślałam.

Ale potem... potem zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Zosia siadała do tych kart sama! Bez marudzenia! Ba, nawet z uśmiechem! Pomyślałam, że chyba ma gorączkę. Ale nie, była zdrowa. Po prostu... lubiła te ćwiczenia.

I wiecie co? Ja też zaczęłam je lubić. Tak, wiem, brzmię jak szalona matka. Ale serio, niektóre z tych zadań są całkiem sprytne. Nie mówię o tych nudnych, schematycznych powtórkach. Ale te, które pobudzają wyobraźnię? Te, które wymagają od Zosi trochę kreatywności? Te lubię.

Kreatywność w Kratach

Jasne, można powiedzieć, że to tylko kolejne ćwiczenia w kratkach. Że to ograniczanie. Że dzieci powinny biegać po łące i rysować tęczę na ścianie, a nie wypełniać luki w zdaniach. Rozumiem to. Ale wiecie co? Bieganie po łące to też świetna sprawa, tylko nie zawsze jest na to czas i pogoda. A te karty... one są jak mała łąka zamknięta w tekturze.

Weźmy na przykład zadanie, w którym Zosia miała wymyślić alternatywne zakończenie do znanej bajki. Albo to, gdzie miała narysować robota, który sprząta pokój. Serio, to było genialne! Nawet ja się w to wciągnęłam!

Może to dlatego, że sama w głębi duszy jestem takim trochę dzieckiem? Może po prostu lubię wypełniać puste pola i układać puzzle. Nie wiem. Wiem tylko, że te Ale To Ciekawe Karty Pracy, przynajmniej w naszym domu, to nie jest synonim zmory. To raczej taka... okazja do wspólnej zabawy.

Oczywiście, nie twierdzę, że to jedyna słuszna droga. Każde dziecko jest inne. Ale może, zamiast od razu skreślać te karty pracy, warto dać im szansę? Może i wasze dziecko znajdzie w nich coś dla siebie?

A jeśli nie... no to cóż. Zawsze można je wykorzystać jako podpałkę do grilla. Żartuję! Chociaż... no dobra, nie żartuję. Ale tylko trochę!

Podsumowując: kocham Ale To Ciekawe. Przyznaję się. Nie wstydzę się. Dobrze mi z tym. I wiecie co? Chyba pójdę teraz z Zosią rozwiązać jakieś zadanie. Niech mi ktoś powie, że to źle!